Vasculair parkinsonisme is een ziekte die wordt gekenmerkt door een onwillekeurige tremor in de ledematen, moeilijkheden bij het initiëren en beheersen van vrijwillige bewegingen en veranderingen in de stemming en niveaus van activiteit van de patiënt. In de VS en Europa komen de eerste symptomen van de ziekte gewoonlijk voor in de leeftijd tussen 55 en 65. De meerderheid van de patiënten is ouder dan 65 en mannen zijn gevoeliger voor de ziekte dan vrouwen. Een diagnose volgt vaak wanneer een familielid of naaste collega van de patiënt hem of haar observeert met een onbeweeglijke gezichtsuitdrukking en / of moeite heeft met het maken van normale looptrappen. Deze symptomen kunnen gepaard gaan met overmatig zweten, verminderd geheugen en depressie. Het is belangrijk om te benadrukken dat de patiënt niet altijd aan deze symptomen lijdt, dat de patiënt op een â € œgoedeâ € dag normaal rondloopt.
De ziekte is langzaam progressief, dat wil zeggen dat de gemiddelde patiënt tussen de vijftien en twintig jaar na de diagnose kan leven. De reden voor deze grote variatie in levensduur is vanwege de vele variabelen die tijdens deze progressie in het spel komen. Een patiënt kan bijvoorbeeld dementie, Alzheimer of een andere degeneratieve ziekte ontwikkelen in combinatie met vasculair parkinsonisme. Hier is het belangrijk op te merken dat de ziekte niet moet worden verward met dementie; patiënten met de vasculaire aandoening lijden in de latere stadia alleen aan cognitieve achteruitgang. De patiënt kan een aantal stappen nemen om de progressie aanzienlijk te vertragen.
Het brein is een netwerk van neuraal weefsel, dat wil zeggen bundels van miljarden zenuwcellen die essentieel zijn voor het functioneren van het fysieke lichaam, en de efficiëntie van de cognitieve, leer- en geheugenprocessen. De neurale systemen worden gevoed door hetzelfde netwerk van slagaders en aders dat bloed aflevert en wegneemt van de andere organen van het lichaam. Naarmate het lichaam ouder wordt, treden er echter veranderingen op die dit netwerk van bloedvaten minder efficiënt maken. Deze veranderingen omvatten verharding van de slagaders als gevolg van hoge bloeddruk, en â € œarterioscleroseâ € of vetmateriaal dat zich ophoopt in de vaatwanden. Al deze aandoeningen stellen de patiënt bloot aan een beroerte, omdat deze voorkomt dat bloed naar belangrijke delen van de hersenen reist. Cerebrale scans van patiënten met vasculaire Parkinson-symptomen onthullen vaak tekenen van beroertes - in bepaalde gevallen, vele beroertes - in de basale ganglia, een massa neuronen in de basis van de voorhersenen.
De basale ganglia zijn verbonden met het centrale zenuwstelsel, wat verklaart waarom vasculair parkinsonisme de beweging van de patiënt beïnvloedt. Hoewel de bevingen van de patiënt vergelijkbaar zijn met die van een patiënt met de ziekte van Parkinson, treft deze laatste ziekte een ander deel van de hersenen. Dit verklaart waarom geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van de ziekte van Parkinson, zoals L-dopa en L-threo-dops, maar beperkt succes hebben bij de behandeling van de vaatziekte. In plaats daarvan is bekend dat therapieën die de gezondheid van de hersenen verbeteren de voortgang van vasculair parkinsonisme vertragen. Omdat de ziekte voortkomt uit de omstandigheden die ertoe leiden dat de patiënt beroertes krijgt, leiden de therapieën die het risico op deze aanvallen verminderen tot een betere kwaliteit van leven voor de vasculaire patiënt. Deze stappen omvatten:
Zoals met alle aandoeningen met betrekking tot de hersenen, is het belangrijk dat de patiënt fysiek actief blijft. Hier presenteert zich een moeilijkheid. Omdat tremoren de patiënt meer vatbaar maakt voor vallen, is het van vitaal belang dat hij of zij alleen onder toezicht oefent. Dit is belangrijk; een val die de patiënt in bed doet begeven, maakt hem of haar vatbaar voor complicaties die het einde van het leven kunnen versnellen. Deze complicaties omvatten infecties, bedwonden en longontsteking als gevolg van onjuiste drainage van de longen. In het algemeen zal de levensduur van de patiënt met het vasculaire parkinsonisme afhangen van de kwaliteit van de zorg die hij of zij krijgt na de diagnose.